Асуджаны ў Беларусі на смерць немец Крыгер патлумачыў, чаму прызнаў віну, — гэта быў адзіны шанец выратаваць жыццё

Грамадзянін Германіі Рыка Крыгер, які быў асуджаны беларускім судом на смяротнае пакаранне, а потым памілаваны Лукашэнкам і вызвалены ў рамках абмену паміж Расіяй і Захадам, расказаў газеце Welt am Sonntag, чаму падчас суда ён цалкам прызнаў віну.

Крыгер, нагадаем, абвінавачваўся ў найміцтве, незаконных дзеяннях з выбуховымі рэчывамі, прывядзенні ў непрыдатнасць шляхоў зносін, удзеле ў экстрэмісцкім фарміраванні і акце тэрарызму. На судзе ён цалкам прызнаў віну. У размове з Welt am Sonntag Крыгер падкрэсліў, што ён не ведаў, што было ў заплечніку, які яго папрасіў забраць з схованкі і пакласці ў паказанае месца невядомы. Як высветлілася пазней, у сумцы была выбухоўка, якая здэтанавала ля чыгуначнай станцыі Азярышча.

У гутарцы з нямецкімі журналістамі Крыгер пацвердзіў, што на судзе прызнаў віну. Аднак адзначыў, што зрабіў гэта змушана:

«Мне сказалі: „Адзіны шанец выратаваць вашае жыццё — зрабіць менавіта тое, што мы вам кажам“. Так што я ва ўсім прызнаўся», — патлумачыў сваю матывацыю Крыгер, падкрэсліўшы, што лічыць сябе невінаватым у арганізацыі выбуху ля чыгуначнай станцыі Азярышча ў кастрычніку мінулага года.

Як пісала «Люстэрка» раней, на радзіме ў дачыненні да Крыгера распачалі крымінальную справу. Welt am Sonntag удакладніла, што яго падазраюць у «арганізацыі выбуху з выкарыстаннем выбуховых рэчываў» — гаворка ідзе пра падзеі, за якія немца ўжо судзілі ў Беларусі.

Нагадаем, 1 жніўня ў Анкары (Турцыя) прайшоў маштабны абмен зняволенымі паміж Расіяй, Беларуссю, ЗША, Германіяй, Польшчай, Славеніяй і Нарвегіяй. У ім удзельнічалі 26 чалавек. Сярод вызваленых — грамадзянін Германіі Рыка Крыгер, асуджаны на смерць і памілаваны ў Беларусі.

Сярод іншых Расія ў рамках угоды вызваліла рэпарцёра Wall Street Journal Эвана Гершковіча, журналіста і палітыка Уладзіміра Кара-Мурзу, былога марпеха, амерыканца Пола Уілана і журналістку Алсу Курмашову.

Угода каардынавалася шэрагам урадавых ведамстваў ЗША, уключаючы Белы дом, Дзярждэпартамент і ЦРУ. Яе падрабязнасці ўвесь гэты час трымаліся ў сакрэце.

Сам працэс абмену курыравала ўпраўленне разведкі Турцыі.

Чытайце таксама